Η συνθηματολογία αν και ποτέ δεν με εξέφραζε , σε γενικές γραμμές , έχει πλάκα. Το «πάμε σαν άλλοτε , πάμε σαν πάντοτε» νομίζω ότι είναι σύνθημα το οποίο , σε διάφορες γλώσσες , μπορεί να έχει χρησιμοποιηθεί από οπαδούς ποδοσφαιρικών συλλόγων , μουσικών σχημάτων , πολιτικών κομμάτων , συνδικαλιστικών οργανώσεων κ.ο.κ.
Όταν το συγκεκριμένο σύνθημα χρησιμοποιείται για την έννοια «Ελλάδα» , τότε παίρνει μια διαφορετική χροιά. Παίρνει λίγο από «τα ίδια Παντελάκη μου , τα ίδια Παντελή μου» ή λίγο από «τι είχες Γιάννη , τι είχα πάντα». Σε γενικές γραμμές η ιστορία κάνει κύκλους. Στην περίπτωση της Ελλάδας αυτοί οι κύκλοι επαναλαμβάνονται εδώ και αιώνες τόσο γρήγορα και τόσο αναμενόμενα που μπροστά τους η περιστροφή της Γης γύρω από τον Ήλιο μας κρατάει σε περισσότερη αγωνία , μην τυχόν και «στραβώσει» κάτι.
Τι είχαμε πάντα λοιπόν; Μίση , έριδες , διχασμούς , φτωχούς και πλούσιους , αριστερούς και δεξιούς , πατριώτες και λιγότερο πατριώτες , λαϊκούς και «κιριλέδες» , μορφωμένους και αμόρφωτους , στρατιωτικούς και πολιτικάντηδες , τεμπέληδες και δουλευταράδες , νοικοκυραίους και μπαχαλάκηδες , και τόσα πολλά ακόμα που αν συνεχίσω θα αφήσω την τελευταία μου πνοή πάνω στο πληκτρολόγιο πριν ολοκληρώσω έστω την πρώτη μου δημοσίευση.
Αλλά παρ’όλα αυτά , το σύνολο ένα. Θες να το πεις Ελλάς , θες να το πεις Έθνος , θες να το πεις Ελληνικός λάος; Ένα! Ίδιο κι απαράλλαχτο αιώνες τώρα , να παιδεύει και να παιδεύεται. Να ψάχνει τη θέση του στην υδρόγειο,ανάμεσα στα κουσούρια και τις συνήθειες της ανατολής και στα «πρέπει» της δύσης. Ανάμεσα στα σκυμμένα κεφάλια της «ελληνορθόδοξης» παράδοσης , στα ανοιγμένα κεφάλια των αγωνιστών κάθε γενιάς και στα κούφια κεφάλια του Νεοέλληνα που «θέλει να γίνει σαν αμερικάνος , τ’αρέσει στα κρυφά κι ο Μητροπάνος».
Αυτό που ζούμε τα τελευταία 3-4 χρόνια είναι ότι πιο προβλέψιμο για κάποιον απλό παρατηρητή και αναγνώστη της ελληνικής ιστορίας. Τι βλέπει αυτός; Άλλη μια φορά ένα κράτος ασόβαρο να ξεφτιλίζεται μπροστά στον υπόλοιπο κόσμο , άλλη μια φορά την ελίτ να τη βγάζει σε γενικές γραμμές καθαρή , άλλη μια φορά την εργατική τάξη να ποδοπατιέται , να πεινάει , να κρυώνει , να δέρνεται για λόγους «τάξης» και εσχάτως να μαχαιρώνεται από παρακρατικούς. Και δεν σταματάει εδώ… Άλλη μια φορά τα μεγάλα κεφάλια και οι ισχυροί του κόσμου να λυσσομανούν για το ποιος θα πάρει τη μεγαλύτερη πέτσα από το κουφάρι μας.
Το περίεργο είναι , ότι αφού μιλάμε για κύκλο , ποτέ δεν έρχεται ένα τέλος. Είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα έρθει ξανά η ακμή , ψεύτικη ή αληθινή , στηριγμένη πάνω σε γερά θεμέλια ή πάλι πάνω σε πιστωτικές και τσιφτετέλια. Αλλά θα έρθει…
Μέσα από αυτό το blog θα συζητάμε για τα περίφημα «σημάδια των καιρών» , θα ψάχνουμε για αλήθειες πίσω από τις οθόνες των τηλεοράσεων , θα ακούμε , θα βλέπουμε , θα μαθαίνουμε και θα μεταφέρουμε γνώσεις. Χωρίς κάποιο συγκεκριμένο σκοπό.
Μόνο και μόνο για να «δικαιολογήσουμε» τη θέση μας πάνω σε αυτόν τον αέναο κύκλο…Κι αν είμαστε τυχεροί και ικανοί , γιατί όχι , να βάλουμε ένα πετραδάκι στο ένα βήμα παρακάτω που πρέπει να κάνει αυτός ο λαός…
ΑΝΑΛΕΚΤΑ... 